In de Reactieve fase zijn werkprocessen slecht georganiseerd. Afspraken kunnen met goede intenties gemaakt worden, maar omdat geen inzicht bestaat in werkdruk en duur van werkzaamheden, zijn ze vaak irreëel. Dan weer hier, dan weer daar moeten brandjes worden geblust. Oorzaak hiervan is een directieve, ad hoc, leiderschapsstijl. De leider overheerst en de organisatie volgt (murw). Als zodanig nodigt de organisatie op haar beurt weer uit tot ad hoc optreden en directief of hiërarchisch optreden van de leider. Dit over-en-weer gedrag maakt dat de organisatie gemakkelijk blijft steken in deze fase. Er is in deze fase meestal sprake van een één leider en niet van leiding of zelfs van leiderschap.
In de Actieve fase is de aandacht gericht op het op orde brengen en houden van de interne organisatie. Werkprocessen zijn in kaart gebracht, doelen zijn geformuleerd en daar horen heldere taakopdrachten bij en een focus om de taakuitvoering van de werknemers naar het hoogste niveau van taakvolwassenheid te brengen: het niveau waarbij delegatie van de taakuitvoering mogelijk is en er veel minder bemoeienis van de leidinggevende(n) meer vraagt. De leidinggevende(n) is/zijn mentor in plaats van bemoeial.
In de Proactieve fase is de interne organisatie gestroomlijnd en kan de energie naar buiten en naar de toekomst gericht worden. Wat met de klanten afgesproken wordt, kan intern op tijd en volgens de specificaties gemaakt worden. Er is tijd en energie om aan de verdere ontwikkeling van individuen en de organisatie te werken. De ambitie van de organisatie komt centraal te staan en wordt gedeeld. De uiterste kaders zijn door de strategie duidelijk aangegeven en alle medewerkers kunnen die kaders vertalen naar de eigen werkplek, zelfverantwoordelijkheid nemen en zelfstandig samenwerken.
In de Top-presterende fase inspireert het management de medewerkers door bezielend optreden. De leiders zijn sparringpartners. Alles is gericht op continue ontplooiing van de mogelijkheden van de organisatie, de mensen erin en de klanten. De organisatie doet ertoe, is ambitie-gestuurd, zelfwerkzaam, duurzaam en vitaal. Men heeft het profijtbeginsel van zich af weten te schudden en omarmen het bijdrage-beginsel, oftwel het Contributisme (ref. https://linked.in/dDKdnKC] ) waarbij een organisatie vooral wil bijdragen aan de Job-To-Be-Done van de klant/patiënt/burger/etc..
Dit ‘Bijdragen aan’ in combinatie met de zeer gemotiveerde betrokken medewerkers zorgen voor een optimaal resultaat (zelf én klant) en voor een sterke, stabiele, betrouwbare én aantrekkelijke organisatie. Hierbij is dus sprake van win-win-win tussen de organisatie, de medewerkers en de klant, die dan meer een partner is en wil blijven.